Ze zijn met vijf. Vijf spookachtige figuren, die allemaal in dezelfde richting kijken. Het lijkt alsof ze vooruit willen, maar het gewicht van de steen houdt hen op de grond!
Zoals alle figuren van Eugène Dodeigne zijn deze sculpturen slechts schetsmatig weergegeven. Hij hecht geen belang aan het weergeven van een gezicht of een nauwkeurige anatomie. Toch zijn de lichamen van deze ‘Groep van vijf’ expressief: één figuur is frontaal weergegeven, een andere leunt voorover. Weer een andere vertoont een verdraaiing, of een rechte rug, of gevouwen handen.
Juist door het ontbreken van details kan de toeschouwer zich het gezicht van deze personages voorstellen, in plaats van ze te zien.
In tegenstelling tot andere kunstenaars polijst Dodeigne het oppervlak van zijn sculpturen niet, maar laat hij ze in ruwe staat. We zien zelfs de sporen van zijn gereedschap.
Hoewel Dodeigne gewoonlijk donkerblauwe steen uit Soignies gebruikt voor de ‘Groep van vijf’, geeft hij de voorkeur aan wit marmer uit Carrara, Italië. Deze harde steensoort vereist een langdurig bewerkingsproces. Eerst graaft Dodeigne parallelle groeven in het marmer, waaruit hij vervolgens stukjes steen wegbreekt. Dit wordt ‘directe bewerking’ genoemd. Vervolgens gebruikt hij een roterende schijf om de vormen van het beeld te definiëren. Ten slotte gebruikt hij metalen punten om de details van het werk aan te brengen. Een langdurig en nauwgezet werk voor een spectaculair resultaat!
Detail 1 : Op het Place de la République, aan de andere kant van het museum, staat een fontein met daarop het beeldhouwwerk “De drie” van Dodeigne.
Detail 2 : Dodeigne creëert zijn sculpturen op basis van de vorm van het blok steen. Maar hij kan ook inspiratie putten uit een tekening. Het museum bewaart dan ook in het Cabinet des dessins een studie voor de “Groep van vijf”.
Ze zijn met vijf. Vijf spookachtige figuren, die allemaal in dezelfde richting kijken. Het lijkt alsof ze vooruit willen, maar het gewicht van de steen houdt hen op de grond!
Zoals alle figuren van Eugène Dodeigne zijn deze sculpturen slechts schetsmatig weergegeven. Hij hecht geen belang aan het weergeven van een gezicht of een nauwkeurige anatomie. Toch zijn de lichamen van deze ‘Groep van vijf’ expressief: één figuur is frontaal weergegeven, een andere leunt voorover. Weer een andere vertoont een verdraaiing, of een rechte rug, of gevouwen handen.
Juist door het ontbreken van details kan de toeschouwer zich het gezicht van deze personages voorstellen, in plaats van ze te zien.
In tegenstelling tot andere kunstenaars polijst Dodeigne het oppervlak van zijn sculpturen niet, maar laat hij ze in ruwe staat. We zien zelfs de sporen van zijn gereedschap.
Hoewel Dodeigne gewoonlijk donkerblauwe steen uit Soignies gebruikt voor de ‘Groep van vijf’, geeft hij de voorkeur aan wit marmer uit Carrara, Italië. Deze harde steensoort vereist een langdurig bewerkingsproces. Eerst graaft Dodeigne parallelle groeven in het marmer, waaruit hij vervolgens stukjes steen wegbreekt. Dit wordt ‘directe bewerking’ genoemd. Vervolgens gebruikt hij een roterende schijf om de vormen van het beeld te definiëren. Ten slotte gebruikt hij metalen punten om de details van het werk aan te brengen. Een langdurig en nauwgezet werk voor een spectaculair resultaat!
Detail 1 : Op het Place de la République, aan de andere kant van het museum, staat een fontein met daarop het beeldhouwwerk “De drie” van Dodeigne.
Detail 2 : Dodeigne creëert zijn sculpturen op basis van de vorm van het blok steen. Maar hij kan ook inspiratie putten uit een tekening. Het museum bewaart dan ook in het Cabinet des dessins een studie voor de “Groep van vijf”.
