De afbeelding van de verdoemden, opgepakt te midden van demonische schepsels, is veelvoorkomend in de XVe eeuw om de Onderwereld voor te stellen. De schilder is vernieuwend door deze te associëren met de voorstelling van diverse mishandelingen, zoals die beschreven in het Vagevuur van de heilige Patricius, een tekst die de reis van ridder Owein naar het Paradijs en de Onderwereld verhaalt. Hij associeert er het idee van de val mee, dat hij nog duidelijker maakt door de compositie, samengesteld rondom een verticale lijn. In de onderste helft van de afbeelding zinken de verdoemden, toegetakeld door de monsters, weg in de diepten van de aarde. Het vermengde lichaamsmagma vertaalt perfect het afschuwelijke aspect van de scène.
Het visuele contrast met het zeer heldere paneel van het Paradijs, van dezelfde kunstenaar, wordt benadrukt door een radicaal ander palet: hier domineren de bruinige en grijsachtige kleurschakeringen en in mindere mate de koude tinten. Deze bovennatuurlijke visie, meesterwerk van de kunstenaar, heeft ongetwijfeld de zeer suggestieve werken van Jheronimus Bosch geïnspireerd.
De Hel en Het Paradijs zijn mogelijk de delen van een triptiek dat het Laatste Oordeel voorstelt. Af en toe zijn ze vereenzelvigd met elementen van een compositie die is gerealiseerd voor het stadhuis van Leuven in 1468, hoewel de afmetingen van de panelen niet overeenkomen met die beschreven in de archieven...
Inv. P 1808
De afbeelding van de verdoemden, opgepakt te midden van demonische schepsels, is veelvoorkomend in de XVe eeuw om de Onderwereld voor te stellen. De schilder is vernieuwend door deze te associëren met de voorstelling van diverse mishandelingen, zoals die beschreven in het Vagevuur van de heilige Patricius, een tekst die de reis van ridder Owein naar het Paradijs en de Onderwereld verhaalt. Hij associeert er het idee van de val mee, dat hij nog duidelijker maakt door de compositie, samengesteld rondom een verticale lijn. In de onderste helft van de afbeelding zinken de verdoemden, toegetakeld door de monsters, weg in de diepten van de aarde. Het vermengde lichaamsmagma vertaalt perfect het afschuwelijke aspect van de scène.
Het visuele contrast met het zeer heldere paneel van het Paradijs, van dezelfde kunstenaar, wordt benadrukt door een radicaal ander palet: hier domineren de bruinige en grijsachtige kleurschakeringen en in mindere mate de koude tinten. Deze bovennatuurlijke visie, meesterwerk van de kunstenaar, heeft ongetwijfeld de zeer suggestieve werken van Jheronimus Bosch geïnspireerd.
De Hel en Het Paradijs zijn mogelijk de delen van een triptiek dat het Laatste Oordeel voorstelt. Af en toe zijn ze vereenzelvigd met elementen van een compositie die is gerealiseerd voor het stadhuis van Leuven in 1468, hoewel de afmetingen van de panelen niet overeenkomen met die beschreven in de archieven...
Inv. P 1808
