Door het thema van het plattelandse leven te kiezen, plaatst Millet zich in de lijn van het Naturalisme dat voor een direct en realistisch beeld van de natuur en de boerenwereld kiest. De kunstenaar was gefascineerd door de verwoede strijd van de plattelandse mannen om zichzelf en hun gezinnen te voeden. Maar hij beschreef dit leven van hard werken zonder enig miserabilisme. Dit tafereel straalt in tegendeel een intense genegenheid uit.
Het monumentale zittende silhouet van de moeder drukt iets zeer geruststellends uit. De harmonie van de blauwe en groene tinten brengt frisheid en vrolijkheid in het tafereel. De tuin, badend in het licht, waardoor het loof lijkt te trillen, is haast op een impressionistische manier weergegeven.
Millet verwijst met een gezinstafereel naar een symboliek met een universeel bereik: dat waar de mens en de Natuur een zijn.
Hoewel de kunstenaar sinds 1849 in Barbizon op het platteland woonde, schilderde hij niet op een natuurgetrouwe wijze. Millet gebruikte schetsen die hij ter plekke maakte, maar realiseerde zijn composities uit het hoofd, waarbij hij slechts de essentie onthield. Hij koos voor het universele en bestendige boven het anekdotische.
Het museum heeft ook meerdere getekende voorstudies van het schilderij in zijn bezit.
Door het thema van het plattelandse leven te kiezen, plaatst Millet zich in de lijn van het Naturalisme dat voor een direct en realistisch beeld van de natuur en de boerenwereld kiest. De kunstenaar was gefascineerd door de verwoede strijd van de plattelandse mannen om zichzelf en hun gezinnen te voeden. Maar hij beschreef dit leven van hard werken zonder enig miserabilisme. Dit tafereel straalt in tegendeel een intense genegenheid uit.
Het monumentale zittende silhouet van de moeder drukt iets zeer geruststellends uit. De harmonie van de blauwe en groene tinten brengt frisheid en vrolijkheid in het tafereel. De tuin, badend in het licht, waardoor het loof lijkt te trillen, is haast op een impressionistische manier weergegeven.
Millet verwijst met een gezinstafereel naar een symboliek met een universeel bereik: dat waar de mens en de Natuur een zijn.
Hoewel de kunstenaar sinds 1849 in Barbizon op het platteland woonde, schilderde hij niet op een natuurgetrouwe wijze. Millet gebruikte schetsen die hij ter plekke maakte, maar realiseerde zijn composities uit het hoofd, waarbij hij slechts de essentie onthield. Hij koos voor het universele en bestendige boven het anekdotische.
Het museum heeft ook meerdere getekende voorstudies van het schilderij in zijn bezit.
