Gerangschikt in de sobere omlijsting van een stenen nis, als waren ze achteloos achtergelaten door de mensenhand, zijn de voorwerpen in werkelijkheid perfect geordend. Ze lijken onderling met elkaar in dialoog te staan, zoals de hoofdpersonen in een ongedwongen en intiem gesprek. Het mes, van opzij afgebeeld naar de beschouwer toe, is in strijd met het kalme ritme van de verticale en horizontale elementen van de compositie. De zilveren beker is van de kunstenaar. Hij heeft er genoegen in om het zijn hele carrière lang weer te geven in zijn schilderijen.
Onze blik blijft steken bij enkele details: de broodkruimels die op de stenen putrand zijn gevallen of de weerspiegeling van de lepel op de beker... Het schilderwerk is rijk, compact, oneffen. De schittering van de beker of van de rand van het bord worden weergegeven in enkele streken wit die op de oppervlakte van het doek zijn gezet.
Een radiografie van het schilderij heeft talloze overschilderingen aangetoond: een kool en een stuk citrusfruit zijn uiteindelijk opnieuw bedekt door de schilder om een meer sobere constructie te verkrijgen. De scène baadt in een zacht licht dat één geheel vormt door een grote harmonie tussen de kleuren. De stemming is stil, als in stille overpeinzing.
Het onderwerp zelf is niet zo buitengewoon, maar de wijze waarop Chardin de aanwezigheid en de stoffelijkheid van de voorwerpen weergeeft, dwingt bewondering af. Tegelijkertijd sober en sensueel, is het geheel van een verbluffende werkelijkheid. Diderot zei over de stillevens van Chardin: "Het is de natuur zelve; de voorwerpen staan buiten het doel en zijn van een werkelijkheid die het oog bedriegt.”
Inv. P 1998
Gerangschikt in de sobere omlijsting van een stenen nis, als waren ze achteloos achtergelaten door de mensenhand, zijn de voorwerpen in werkelijkheid perfect geordend. Ze lijken onderling met elkaar in dialoog te staan, zoals de hoofdpersonen in een ongedwongen en intiem gesprek. Het mes, van opzij afgebeeld naar de beschouwer toe, is in strijd met het kalme ritme van de verticale en horizontale elementen van de compositie. De zilveren beker is van de kunstenaar. Hij heeft er genoegen in om het zijn hele carrière lang weer te geven in zijn schilderijen.
Onze blik blijft steken bij enkele details: de broodkruimels die op de stenen putrand zijn gevallen of de weerspiegeling van de lepel op de beker... Het schilderwerk is rijk, compact, oneffen. De schittering van de beker of van de rand van het bord worden weergegeven in enkele streken wit die op de oppervlakte van het doek zijn gezet.
Een radiografie van het schilderij heeft talloze overschilderingen aangetoond: een kool en een stuk citrusfruit zijn uiteindelijk opnieuw bedekt door de schilder om een meer sobere constructie te verkrijgen. De scène baadt in een zacht licht dat één geheel vormt door een grote harmonie tussen de kleuren. De stemming is stil, als in stille overpeinzing.
Het onderwerp zelf is niet zo buitengewoon, maar de wijze waarop Chardin de aanwezigheid en de stoffelijkheid van de voorwerpen weergeeft, dwingt bewondering af. Tegelijkertijd sober en sensueel, is het geheel van een verbluffende werkelijkheid. Diderot zei over de stillevens van Chardin: "Het is de natuur zelve; de voorwerpen staan buiten het doel en zijn van een werkelijkheid die het oog bedriegt.”
Inv. P 1998
