In de jaren 1850 droeg Corot bij aan een revolutionaire weergave van de landschappen. Hij slaagde erin om de synthese tussen het klassieke ideaal en de observatie van de natuur te maken. Hij was een van de eerste schilders om natuurlijke landschappen, “ter plekke” ofwel in de openlucht, te schilderen. Toch is het meteen zichtbaar dat dit landschap niet realistisch is omdat er op de Oudheid geïnspireerde nimfen aanwezig zijn. Het thema is direct geïnspireerd op de Bacchanalia, de feesten die ter ere van de Romeinse god van de wijn en de roes Bacchus werden gegeven.
Met lichte en nevelige penseelstreken en een subtiel lichtspel in het loof of op de tere huid van de meisjes lijkt de stijl van Corot wel de voorloper van het impressionisme. Maar terwijl een deel van de kunstenaars uit de tweede helft van de 19de eeuw ijverden om de schildertechniek te vernieuwen en thema's in het dagelijks leven zochten, koos Corot voor het creëren van een oneirische en tijdloze wereld die los van elke context staat. Bucolische naakten, idyllische landschappen en nimfen maakten deel uit van zijn wereld. Corot staat dichter bij de kunstinterpretatie van het symbolisme dan die van het impressionisme. Hij was huiverig voor te radicale veranderingen en wist zo aan modieuze stromingen te ontsnappen.
Bij de presentatie van dit werk op het Salon van 1859 verklaarde de schrijver Alexandre Dumas: “Corot is een dichter [...]; alleen schrijft hij met een penseel.”
Detail 1: Het kleurenpalet is met opzet beperkt, het blauw van de lucht en het lichtroze van de lichamen vormen een harmonie met de groene en bruine tinten van de vegetatie.
Detail 2 : De ruimte voor de figuren is ook beperkt. De aanwezigheid van mensen blijft van ondergeschikt belang ten opzichte van het verheven karakter van het landschap.
In de jaren 1850 droeg Corot bij aan een revolutionaire weergave van de landschappen. Hij slaagde erin om de synthese tussen het klassieke ideaal en de observatie van de natuur te maken. Hij was een van de eerste schilders om natuurlijke landschappen, “ter plekke” ofwel in de openlucht, te schilderen. Toch is het meteen zichtbaar dat dit landschap niet realistisch is omdat er op de Oudheid geïnspireerde nimfen aanwezig zijn. Het thema is direct geïnspireerd op de Bacchanalia, de feesten die ter ere van de Romeinse god van de wijn en de roes Bacchus werden gegeven.
Met lichte en nevelige penseelstreken en een subtiel lichtspel in het loof of op de tere huid van de meisjes lijkt de stijl van Corot wel de voorloper van het impressionisme. Maar terwijl een deel van de kunstenaars uit de tweede helft van de 19de eeuw ijverden om de schildertechniek te vernieuwen en thema's in het dagelijks leven zochten, koos Corot voor het creëren van een oneirische en tijdloze wereld die los van elke context staat. Bucolische naakten, idyllische landschappen en nimfen maakten deel uit van zijn wereld. Corot staat dichter bij de kunstinterpretatie van het symbolisme dan die van het impressionisme. Hij was huiverig voor te radicale veranderingen en wist zo aan modieuze stromingen te ontsnappen.
Bij de presentatie van dit werk op het Salon van 1859 verklaarde de schrijver Alexandre Dumas: “Corot is een dichter [...]; alleen schrijft hij met een penseel.”
Detail 1: Het kleurenpalet is met opzet beperkt, het blauw van de lucht en het lichtroze van de lichamen vormen een harmonie met de groene en bruine tinten van de vegetatie.
Detail 2 : De ruimte voor de figuren is ook beperkt. De aanwezigheid van mensen blijft van ondergeschikt belang ten opzichte van het verheven karakter van het landschap.
