Dit grote schilderij is bedoeld om de toeschouwer nieuwsgierig te maken en plaatst hem in de rol van voyeur. Deze themakeuze geeft de kunstschilder aanleiding om de oude traditie van het klassieke en mythologische naaktgenre te vernieuwen met een realistisch en intiem decor dat de toeschouwer een gelijkaardig genot bezorgt alsof hij door het sleutelgat loert.
Dit is een gesloten ruimte met aan de bovenkant een zonovergoten galerij op de verdieping. De strepen van het felle licht op de muren contrasteren met de schaduw die de intieme ruimte beschermt. Het uitgewerkte meubilair in Moorse stijl is waarschijnlijk datgene wat de kunstschilder tijdens zijn reis uit Marokko mee heeft gebracht. Op de verdieping kijkt een vrouw met een boerka naar het tafereel. In de schemering glanzen de lichamen van zwarte slaven die met traditionele instrumenten muziek maken. Het decor is aangevuld met een waterpijp en Oosterse tapijten.
De kunstschilder oogstte veel bijval voor de uitgevoerde compositie en de vormgeving van de figuren maar ook kritiek omdat hij slechts aandacht had voor het pittoreske en geen aanzet gaf tot reflectie of analyse van een authentieke en behouden samenleving. Het formaat van het doek zelf werd negatief ontvangen: in die tijd mochten alleen historische schilderijen zulke afmetingen hebben. Bij het Salon van 1878 riep een bezoeker: “Het is geen blijk van wijsheid om een onderwerp dat slechts vanwege aardige penseelstreken belangstelling kan wekken, overdreven afmetingen van een historisch schilderij te geven”.
Toch wist deze kunstschilder zijn publiek te bekoren met dit fraaie Arabische sprookje dat door de Staat werd gekocht.
Dit grote schilderij is bedoeld om de toeschouwer nieuwsgierig te maken en plaatst hem in de rol van voyeur. Deze themakeuze geeft de kunstschilder aanleiding om de oude traditie van het klassieke en mythologische naaktgenre te vernieuwen met een realistisch en intiem decor dat de toeschouwer een gelijkaardig genot bezorgt alsof hij door het sleutelgat loert.
Dit is een gesloten ruimte met aan de bovenkant een zonovergoten galerij op de verdieping. De strepen van het felle licht op de muren contrasteren met de schaduw die de intieme ruimte beschermt. Het uitgewerkte meubilair in Moorse stijl is waarschijnlijk datgene wat de kunstschilder tijdens zijn reis uit Marokko mee heeft gebracht. Op de verdieping kijkt een vrouw met een boerka naar het tafereel. In de schemering glanzen de lichamen van zwarte slaven die met traditionele instrumenten muziek maken. Het decor is aangevuld met een waterpijp en Oosterse tapijten.
De kunstschilder oogstte veel bijval voor de uitgevoerde compositie en de vormgeving van de figuren maar ook kritiek omdat hij slechts aandacht had voor het pittoreske en geen aanzet gaf tot reflectie of analyse van een authentieke en behouden samenleving. Het formaat van het doek zelf werd negatief ontvangen: in die tijd mochten alleen historische schilderijen zulke afmetingen hebben. Bij het Salon van 1878 riep een bezoeker: “Het is geen blijk van wijsheid om een onderwerp dat slechts vanwege aardige penseelstreken belangstelling kan wekken, overdreven afmetingen van een historisch schilderij te geven”.
Toch wist deze kunstschilder zijn publiek te bekoren met dit fraaie Arabische sprookje dat door de Staat werd gekocht.
