Een student met een afwezige blik zit tegenover ons te luieren. Hij is afgeleid van zijn studieonderwerp: een open in-folio boek op het bureau rechts op het doek. Dit soort dikke boeken kwamen veel voor in de 17de eeuw. De jonge man leunt met zijn elleboog op het meubel met een in-folio boek. Gewoon een detail? Welnee!
Dit onderdeel is symbolisch. Het verwijst naar de filosofische overpeinzing waarin de student, met zijn gezicht op zijn gebogen elleboog, zich verdiept. Deze houding, die bij alle eindexamenstudenten vlak voor de zomer wel bekend is, is emblematisch voor een melancholisch gevoel. De melancholie (ook wel in die tijd “zwarte gal” genoemd) dient voor deze denker als vluchtweg... Zit hij te peinzen over hoe zwaar studeren is?
De talrijke aanwijzingen die de schilder op het doek heeft geplaatst, wijzen erop. Zo te zien is het boek vaak gelezen zoals het ezelsoor van de bladzijde toont. Van hier glijdt onze blik naar een gaatje in de muur en vervolgens naar een spijker op hetzelfde niveau als de linkervoet van de student. Hij zit over het boek voorovergebogen en nodigt onze blik uit om weer van vooraf aan te beginnen...
Het tafereel is perfect in evenwicht en we gaan zelf ook overpeinzen... Bijna zijn wij de uitgedoofde pijp vergeten die er misschien is om ons op subtiele wijze eraan te herinneren dat de tijd voorbijvliegt en ons bestaan zeer kwetsbaar is.
Inv. P 240
Een student met een afwezige blik zit tegenover ons te luieren. Hij is afgeleid van zijn studieonderwerp: een open in-folio boek op het bureau rechts op het doek. Dit soort dikke boeken kwamen veel voor in de 17de eeuw. De jonge man leunt met zijn elleboog op het meubel met een in-folio boek. Gewoon een detail? Welnee!
Dit onderdeel is symbolisch. Het verwijst naar de filosofische overpeinzing waarin de student, met zijn gezicht op zijn gebogen elleboog, zich verdiept. Deze houding, die bij alle eindexamenstudenten vlak voor de zomer wel bekend is, is emblematisch voor een melancholisch gevoel. De melancholie (ook wel in die tijd “zwarte gal” genoemd) dient voor deze denker als vluchtweg... Zit hij te peinzen over hoe zwaar studeren is?
De talrijke aanwijzingen die de schilder op het doek heeft geplaatst, wijzen erop. Zo te zien is het boek vaak gelezen zoals het ezelsoor van de bladzijde toont. Van hier glijdt onze blik naar een gaatje in de muur en vervolgens naar een spijker op hetzelfde niveau als de linkervoet van de student. Hij zit over het boek voorovergebogen en nodigt onze blik uit om weer van vooraf aan te beginnen...
Het tafereel is perfect in evenwicht en we gaan zelf ook overpeinzen... Bijna zijn wij de uitgedoofde pijp vergeten die er misschien is om ons op subtiele wijze eraan te herinneren dat de tijd voorbijvliegt en ons bestaan zeer kwetsbaar is.
Inv. P 240
