Maar waar zijn de Parlementsgebouwen uit Londen gebleven? Dat zou men zich af kunnen vragen! Het betreffende gebouw is slechts een silhouet zonder consistentie, toverachtig en vaag, nauwelijks te onderscheiden van zijn weerspiegeling in het water. Als we er goed naar kijken, zouden we zelfs kunnen zeggen dat het vervormt. De afwezigheid van scheiding tussen hemel en water draagt bij aan het compleet oplossen van vormen en contouren.
Dankzij een persoonlijke techniek van fragmentatie en naast-elkaar-plaatsen van kleurschakeringen drukt de schilder alle variaties aan lichtspelen uit. Het doek vibreert als het oppervlak van het water. Het palet is betrekkelijk sober, samengesteld uit blauw, geel en nuances van paarsachtig roze.
De dichtheid van de mist, de beroemde Londense fog, verwijdert de realiteit van de beschouwer nog wat verder om hem in het schilderij te laten duiken. Deze zo bijzondere stemming heeft het werk van de kunstenaar niet vereenvoudigt, zoals hij schreef aan Durand-Ruel, kunsthandelaar in Parijs: "ik werk vastberaden en vol ijver, maar het is zo moeilijk, zo veranderlijk vooral, dat het des duivels is om erin te slagen te doen wat ik wil".
Dit doek weerspiegelt goed een ander werk dat van bijzondere betekening is geweest in de kunstgeschiedenis, want het heeft zijn naam gegeven aan de impressionistische beweging: Impression, soleil levant (Impressie, opkomende zon), geschilderd door Monet, in 1873.
Het is het licht aan het eind van de namiddag of dat van de ondergaande zon dat de aandacht van de schilder trok op de verschillende momenten dat hij het Parlementsgebouw observeerde, vandaar de goudkleurige weerspiegelingen en het oranjekleurige licht.
Inv. P 1734
Maar waar zijn de Parlementsgebouwen uit Londen gebleven? Dat zou men zich af kunnen vragen! Het betreffende gebouw is slechts een silhouet zonder consistentie, toverachtig en vaag, nauwelijks te onderscheiden van zijn weerspiegeling in het water. Als we er goed naar kijken, zouden we zelfs kunnen zeggen dat het vervormt. De afwezigheid van scheiding tussen hemel en water draagt bij aan het compleet oplossen van vormen en contouren.
Dankzij een persoonlijke techniek van fragmentatie en naast-elkaar-plaatsen van kleurschakeringen drukt de schilder alle variaties aan lichtspelen uit. Het doek vibreert als het oppervlak van het water. Het palet is betrekkelijk sober, samengesteld uit blauw, geel en nuances van paarsachtig roze.
De dichtheid van de mist, de beroemde Londense fog, verwijdert de realiteit van de beschouwer nog wat verder om hem in het schilderij te laten duiken. Deze zo bijzondere stemming heeft het werk van de kunstenaar niet vereenvoudigt, zoals hij schreef aan Durand-Ruel, kunsthandelaar in Parijs: "ik werk vastberaden en vol ijver, maar het is zo moeilijk, zo veranderlijk vooral, dat het des duivels is om erin te slagen te doen wat ik wil".
Dit doek weerspiegelt goed een ander werk dat van bijzondere betekening is geweest in de kunstgeschiedenis, want het heeft zijn naam gegeven aan de impressionistische beweging: Impression, soleil levant (Impressie, opkomende zon), geschilderd door Monet, in 1873.
Het is het licht aan het eind van de namiddag of dat van de ondergaande zon dat de aandacht van de schilder trok op de verschillende momenten dat hij het Parlementsgebouw observeerde, vandaar de goudkleurige weerspiegelingen en het oranjekleurige licht.
Inv. P 1734
