Aan de ene kant zien we Meneer, elegant gekleed en met werktuigen in zijn hand. Aan de andere kant schuilt Mevrouw met een smetteloze mousseline jurk in een grot, alsof ze voor iets of iemand vlucht. Deze setting heeft eigenlijk niets van een echte situatie maar beantwoordt eerder aan de toen heersende mode.
Boilly gaf toe aan de ware anglomanie die over Frankrijk raasde en vond inspiratie bij Britse schilders zoals Reynolds en Gainsborough. Het platteland, de grot, het kleine beekje en het avondlicht maken deel uit van deze kleine romantische voorstelling waar de figuren voor poseren. Delacroix gebruikte hetzelfde decor voor zijn werk De woedende Medea, dat ook in Rijsel tentoongesteld wordt.
Hier paste Boilly weer de recepten van het neoclassicisme toe: ingestudeerde houdingen, een kleurenharmonie en een nauwkeurig ontwerp. Hij streefde naar elegantie ten koste van realisme. Wat een beheersing in de weergave van de stoffen en wat een verfijning in de details: het tere loof en de hoge hoed aan de ene zijde, het kristallen medaillon, de gouden oorbellen en het blauwe lint aan de andere zijde.
Wat belangrijk is, is de weergave van de maatschappelijke status van de afgebeelde personen. De man is bezig. Hij heeft een snoeimes in zijn ene hand en een tak in zijn andere. Hij lijkt gestoord te worden terwijl hij bezig is de kleine brug achter hem te herstellen. De vrouw daarentegen heeft een lome houding. Met haar blik op het oneindige oogt zij melancholisch. Zij heeft zich van haar hoed, handschoen en cape ontdaan. Ondanks de tegenstelling van deze twee taferelen lijken beide personages zich een met de Natuur te voelen.
De kunstschilder, tekenaar, etser en spotprenttekenaar Louis-Léopold Boilly werd in 1761 in La Bassée in Noord-Frankrijk geboren. In 1785 kwam hij naar Parijs en werd hij, met zijn genreschilderijen en liefdestaferelen, een uitstekende verslaggever van het Parijse leven van zijn tijd. Zijn zeer realistische portretten, die meestal klein van formaat zijn, waren ergens de voorloper van onze huidige pasfoto’s en brachten hem veel succes.
Aan de ene kant zien we Meneer, elegant gekleed en met werktuigen in zijn hand. Aan de andere kant schuilt Mevrouw met een smetteloze mousseline jurk in een grot, alsof ze voor iets of iemand vlucht. Deze setting heeft eigenlijk niets van een echte situatie maar beantwoordt eerder aan de toen heersende mode.
Boilly gaf toe aan de ware anglomanie die over Frankrijk raasde en vond inspiratie bij Britse schilders zoals Reynolds en Gainsborough. Het platteland, de grot, het kleine beekje en het avondlicht maken deel uit van deze kleine romantische voorstelling waar de figuren voor poseren. Delacroix gebruikte hetzelfde decor voor zijn werk De woedende Medea, dat ook in Rijsel tentoongesteld wordt.
Hier paste Boilly weer de recepten van het neoclassicisme toe: ingestudeerde houdingen, een kleurenharmonie en een nauwkeurig ontwerp. Hij streefde naar elegantie ten koste van realisme. Wat een beheersing in de weergave van de stoffen en wat een verfijning in de details: het tere loof en de hoge hoed aan de ene zijde, het kristallen medaillon, de gouden oorbellen en het blauwe lint aan de andere zijde.
Wat belangrijk is, is de weergave van de maatschappelijke status van de afgebeelde personen. De man is bezig. Hij heeft een snoeimes in zijn ene hand en een tak in zijn andere. Hij lijkt gestoord te worden terwijl hij bezig is de kleine brug achter hem te herstellen. De vrouw daarentegen heeft een lome houding. Met haar blik op het oneindige oogt zij melancholisch. Zij heeft zich van haar hoed, handschoen en cape ontdaan. Ondanks de tegenstelling van deze twee taferelen lijken beide personages zich een met de Natuur te voelen.
De kunstschilder, tekenaar, etser en spotprenttekenaar Louis-Léopold Boilly werd in 1761 in La Bassée in Noord-Frankrijk geboren. In 1785 kwam hij naar Parijs en werd hij, met zijn genreschilderijen en liefdestaferelen, een uitstekende verslaggever van het Parijse leven van zijn tijd. Zijn zeer realistische portretten, die meestal klein van formaat zijn, waren ergens de voorloper van onze huidige pasfoto’s en brachten hem veel succes.
