Met Twee vrouwen met blauwe vaas dat Fernand Léger schilderde in een periode waar hij zich wijdde aan de grote formaten, vinden we de klassieke onderwerpen en de contrastprincipes tussen vormen en kleuren die hij al vanaf 1910 in zijn schilderstijl invoerde.
Hier staan de twee naakte vrouwen tegenover de voorwerpen. Maar als we verder kijken, zien we dat ook zij voorwerpen worden. Deze personages stralen geen gevoelens uit en vermengen zich haast met de omgeving: de tafel, de plant en alle voorwerpen die gewoonlijk op een stilleven aanwezig zijn. De compositie die, dankzij de eenvoudige contrasten tussen vormen en kleuren, al evenwichtig is, wordt niet verzadigd met een decoratieve achtergrond of overbodige details. Alles lijkt uitstekend berekend om een symmetrieas heen die de tegenstelling personage-voorwerp versterkt: aan de ene kant is de donkere kleur van de personages als vlakke tint aangebracht en aan de andere kant zijn er meer gevarieerde kleuren voor de voorwerpen gebruikt.
In dit schilderij lijken alle afbeeldingen van de compositie groot te zijn, er is geen hiërarchie van formaat of volume, voor de toeschouwer is het geheel overheersend.
Het haar lijkt op golfplaten en de bloemen lijken op werktuigen, waarom niet? Voor Fernand Léger is de industriële wereld een onuitputtelijke inspiratiebron! En toch is het resultaat een stille, geheimzinnige statische wereld. Want wat is uiteindelijk de boodschap van dit schilderij? Dat blijft een raadsel….
Inventarisnr. : P. 1793 (SPBP 192)
Met Twee vrouwen met blauwe vaas dat Fernand Léger schilderde in een periode waar hij zich wijdde aan de grote formaten, vinden we de klassieke onderwerpen en de contrastprincipes tussen vormen en kleuren die hij al vanaf 1910 in zijn schilderstijl invoerde.
Hier staan de twee naakte vrouwen tegenover de voorwerpen. Maar als we verder kijken, zien we dat ook zij voorwerpen worden. Deze personages stralen geen gevoelens uit en vermengen zich haast met de omgeving: de tafel, de plant en alle voorwerpen die gewoonlijk op een stilleven aanwezig zijn. De compositie die, dankzij de eenvoudige contrasten tussen vormen en kleuren, al evenwichtig is, wordt niet verzadigd met een decoratieve achtergrond of overbodige details. Alles lijkt uitstekend berekend om een symmetrieas heen die de tegenstelling personage-voorwerp versterkt: aan de ene kant is de donkere kleur van de personages als vlakke tint aangebracht en aan de andere kant zijn er meer gevarieerde kleuren voor de voorwerpen gebruikt.
In dit schilderij lijken alle afbeeldingen van de compositie groot te zijn, er is geen hiërarchie van formaat of volume, voor de toeschouwer is het geheel overheersend.
Het haar lijkt op golfplaten en de bloemen lijken op werktuigen, waarom niet? Voor Fernand Léger is de industriële wereld een onuitputtelijke inspiratiebron! En toch is het resultaat een stille, geheimzinnige statische wereld. Want wat is uiteindelijk de boodschap van dit schilderij? Dat blijft een raadsel….
Inventarisnr. : P. 1793 (SPBP 192)
