In het begin van de jaren '90 is het museum barstensvol, er moet dringend plaats worden gemaakt. Er wordt dus een uitgebreide campagne vol werkzaamheden geleid die meerdere jaren duurt. Maar waar moet er ruimte worden gemaakt? De architecten Ibos en Vitart, verantwoordelijk voor de werkzaamheden, hebben dan een enigszins raar idee... Ze gaan onder het museum graven! Achteraf niet zo'n heel raar idee: Het Louvre met zijn Carrousel dat enkele jaren eerder was gegraven heeft aangetoond dat de sleutel tot het vinden van ruimte ondergronds is.
Graafmachines laten de grond van het atrium verdwijnen,... Er moet een grote ruimte onder het gebouw komen. Om te zorgen dat het niet instort, wordt het atrium ondersteund door enorme vijzels. Foto's uit die periode getuigen van deze indrukwekkende werkzaamheden. In dit net ingerichte souterrain worden de schaalmodellen geplaatst, parel van de collectie van het Museum voor Schone Kunsten.
En hier houden de architecten niet op. Ze gaan tot het vernietigen van de monumentale trap die het atrium afsloot! Waarom dat? Om het gebouw naar buiten toe te openen en meer licht binnen te laten. Het is overigens deze radicale beslissing die hen in staat stelde het concours van renovatiewerkzaamheden te winnen.
Dankzij deze stevige daad, kreeg het atrium zijn volledige betekenis terug: het is echt het hart van het museum. Het komt uit op alle ruimten, alle bezoekers komen er noodzakelijkerwijs langs en het is de ideale plaats om rond te slenteren...
