In De Odyssee van Homerus belichaamt Penelope de trouwe echtgenote die meer dan twintig jaar lang op de terugkeer van Odysseus wacht. Het gaat dus hier wel om een allegorie van de trouw en de echtelijke liefde. Maar niet direct zichtbaar is het feit dat de gelaatstrekken van Penelope overeenkomen met die van de eerste en de tweede echtgenote van Bourdelle.
Het gezicht is immers direct geïnspireerd op dat van zijn eerste vrouw, Stéphanie van Parys, en de houding is overgenomen van een schets die Bourdelle maakte van Cléopâtre Sevastos terwijl zij verrukt naar een werk van het British Museum in Londen keek. Ze was toen de leerlinge van de kunstenaar en ging in 1908 met hem mee naar dit museum. Hij trouwde met haar in 1910.
Het silhouet oogt zwaar met weelderige rondingen en summiere details. Alleen enkele betekenisvolle delen worden benadrukt zoals de gekruiste armen die het wachten en een zekere melancholie uitdrukken. De drapering van de jurk herinnert aan die van de kariatiden, de vrouwelijke standbeelden die vaak een lange tuniek dragen en als zuilen in de tempels van het Oude Griekenland dienen.
Penelope is de verpersoonlijking van de geliefde en van het bewustzijn dat totale liefde een opoffering is. De kunstenaar werd door zijn eigen liefdesleven geïnspireerd en prees universele waarden die het hart van iedereen raken.
De houding van Penelope wordt “contrapposto” genoemd, wat betekent dat het gewicht van het lichaam op een enkel been rust waardoor een iets scheve heupstand ontstaat.
De wanverhouding van het hoofd, dat ten opzichte van de rest van het lichaam abnormaal klein is, versterkt nog de indruk van stevigheid.
In De Odyssee van Homerus belichaamt Penelope de trouwe echtgenote die meer dan twintig jaar lang op de terugkeer van Odysseus wacht. Het gaat dus hier wel om een allegorie van de trouw en de echtelijke liefde. Maar niet direct zichtbaar is het feit dat de gelaatstrekken van Penelope overeenkomen met die van de eerste en de tweede echtgenote van Bourdelle.
Het gezicht is immers direct geïnspireerd op dat van zijn eerste vrouw, Stéphanie van Parys, en de houding is overgenomen van een schets die Bourdelle maakte van Cléopâtre Sevastos terwijl zij verrukt naar een werk van het British Museum in Londen keek. Ze was toen de leerlinge van de kunstenaar en ging in 1908 met hem mee naar dit museum. Hij trouwde met haar in 1910.
Het silhouet oogt zwaar met weelderige rondingen en summiere details. Alleen enkele betekenisvolle delen worden benadrukt zoals de gekruiste armen die het wachten en een zekere melancholie uitdrukken. De drapering van de jurk herinnert aan die van de kariatiden, de vrouwelijke standbeelden die vaak een lange tuniek dragen en als zuilen in de tempels van het Oude Griekenland dienen.
Penelope is de verpersoonlijking van de geliefde en van het bewustzijn dat totale liefde een opoffering is. De kunstenaar werd door zijn eigen liefdesleven geïnspireerd en prees universele waarden die het hart van iedereen raken.
De houding van Penelope wordt “contrapposto” genoemd, wat betekent dat het gewicht van het lichaam op een enkel been rust waardoor een iets scheve heupstand ontstaat.
De wanverhouding van het hoofd, dat ten opzichte van de rest van het lichaam abnormaal klein is, versterkt nog de indruk van stevigheid.
